Konu: Biraz Felsefe!

Şşş!

Sessiz ol!

Acayip bir deney yapıyorum.

Bak şu masanın üzerine koyduğum su bardağının içine biraz “zaman” koydum. Şimdi hızlıca ters çeviriyorum ve zamanın bardak içinde havasız kalmasını sağlayacağım hiç oksijen bulamadan ne yapacağını, nasıl geçip gideceğini merak ediyorum. Gel gel otur şöyle yanıma, beraber bekleyelim. Ne? Zamanı nasıl mı tuttum? Nereden mi tuttum?

Bak anladım ki, sen şu içine salındığın hayat konusunda gayet bilgisiz ve “ücra” kalmışsın. Sana biraz zaman harcayacağım, maalesef elimde fazla kalmadı aslında bu tür mevzuular için ama sen özelsin, seninle ilgileneceğim. Önce şuradan başlayalım.

–          Bizim kaç duyumuz var?

–          5

–          Yok, bu sorunun cevabı bu değil! Bir dakika seninle daha basit konuşmaya ihtiyacım var. İnsan neden oluşur?

–          Et, kemik, kan vs…

–          Olmadı. Aman Tanrım! bir saniye, zamanıma bakmam gerek, seninle epey vakit geçirmek zorundayım.

–          Ne kadar zamanın var, saat şu an 3.

–          Neee? Zamanının ne kadar kaldığını saate bakarak mı karar veriyorsun? Şu kolunun üzerine taktığın rakamların üzerinde dolanan çubuklar mı senin zamanın?

–          Ya ne ki?

–          O zaman ilk başka benim bardağın içine koyduğum “zaman” ın nasıl yakalanabildiğimi düşünmekte haklısın. Sana olanca gücümle hak veriyorum. Sen bu soruları çok daha fecisini sorabilirsin. Anlaşıldı, sana soru sormayacağım çünkü cevap vermek konusunda çok eğitimsizsin. Özür dilerim seni kırmak istemem ama sen 3 üniversite mi bitirmiştin?

–          Evet, ilk önce Hukuk okudum sonra Matematik şimdi de İşletme okuyorum.

–          Tebrik ederim. Ben bir tane bile bitiremedim ancak çok kitap okudum, çok gözlem yaptım, çok düşündüm, hepsinin konusu da şu yaşadığım Hayat, bana inandırılan somutlardı. Bak psikoloji dersinde tepkisel koşullanmayı anlatmak için Pawlow’un köpeğine salya deneyi yaparlar. Önce zil çalar, ardından köpeğin önüne yemek düşer, yemeği görünce salya akar ve yer. Bu süreç defalarca gerçekleştiğinde köpek artık zil çalar çalmaz salya akıtmaya başlar. Bunun çok basit bir süreç olduğunu düşünebilirsin ama aynısı bizler için de gerçekleştirilebilir. Çocuğu olan bir anne, arabaya çocuğu ile biner binmez çocuk kilidini kapatır ve çocuğunu güvene alır. Aynı anne çocuğu olmadan arabaya binerse yine kilidi kapatır. Tepkisel olarak koşullanmıştır. Şimdi bu Anne ile köpek arasında bir fark kalmış mıdır?

–          Sanırım hayır!

–          O zaman bizi hayvanlardan ayıran en önemli şey düşüncelerimiz ve algılarımızdır. Biz zamanı kolumuzdaki saat ile özdeşleştirir ve eşitlersek bir hayvanın hayatı yorumlayabildiği kadar anlamış oluruz.

–          Peki zaman nedir? Neden onu kolumuzdaki saatlerden ölçmemiz bize öğretilmiştir?

–          Öğrenmemiz gerekiyordu, öğrenmemiz hayatımızı kolaylaştırdı ama idrak seviyemiz arttıkça bunun bizim için uydurulmuş bir masal olduğunu anlamamız gerekirdi. Kaç yıl yaşadığın, şu an hangi zamanda, yüzyılda olduğun, ne kadar yıllanmış olduğun önemsiz. Zaman, her an sana bağlı. Zaman ve saat asla eşitlenmemelidir. Saattin 3 olabilir ama zamanını sen belirlersin. Zamanı ister alır kutuya koyar, istersen bardağın içine hap diye atıp yutarsın. Bu senin elinde, o yüzden benim yaptığım deney saat deneyi değil zaman deneyidir. Ben şimdi kendime öyle bir zaman belirledim ki, günlerce onun içinde kalacağım, sonra bu zaman bitecek başka bir zaman yaratacağım kendime. Neyse benim deneyim bitmek üzere, seninle yeniden konuşacağız. Hiçbir şeyi çözemedik, sen bir düşün şu duyu işini? Bizde var mı? kaç tane? Adları neler? Ne işe yararlar? Ya da bunlar sayısal mı?  Tamam mı?

–          Tamam. Ama pek bir şey anlamadım.

–          Anlayacaksın, ben geldikçe sen anlam bulacaksın,  daha doğrusu anlamını bulacaksın! …