Kanıt arıyorum!

İnanmak için ciddi kanıtlara ihtiyaç duyuyorum. Korkmuyorum sonuçlarından, sevmiyorsan ispatlayamayacaksın, seviyorsan gözümün içine sokacaksın, sevgini. Ciddi anlamda kanıtlar istiyorum. Benim iyiliğimi ne kadar çok istediğini, ne kadar güzel gördüğünü sözlerimin içini, ne kadar çok yer işgal ettiğimi ispatlamanı bekliyorum. Uzayda ve mekânda değil, kalbinde ve yüreğinde hangi koltukta oturduğumun bir görüntüsünü göstermeni bekliyorum.

Gülüyor musun?

Hayatımda bir sürü kanıt olsun diye sadece ben mi istiyorum sanıyorsun?

Bak, sana öyle bir örnek vereceğim ki gün boyu aklından çıkmayacak.

Tanrı bile senin ona inandığını gösterebilmen için Cami, Klise ve Sinagog inşaa etmeni istemedi mi? Bu düpedüz kanıt istemekten başka nedir ki?

Sana inanıyorum demek yeterli olsa idi ibadetlerin bir anlamı olur muydu? İnanıyorsan, göstermelisin. Bu çok açık bir mesaj. Bu mesajı neden bize verdi bilmiyorum ama ben bunu anladım. Kendime göre geç anladım sana göre belki erken. Bu mesajı anladığıma göre, kanıt aramanın ve istemenin Tanrı ’sal bir özelliği olduğunu öğrendim.

Biz zavallı kulların özel yaşantımızda, ilişkilerimizin sıcak, gerçek ve somut olduğunu görebilmemiz için bir ispat beklememiz o kadar doğal ki!… Kendini sorunlu insanlar sınıfına sakın sokma. Sana gösterilen her iyi niyetin, her sevgi gösterisinin ardını kurcalamakta, sürekliliğini arz etmekte oldukça haklısın. Daha da ileri gidip, bunun senin hayatın için çok önemli olduğunu söyleyebilirsin. Benim sana verdiğim bu muazzam örneği de bedava kullanabilirsin.

Kanıta ihtiyacı olmasaydı Tanrı’nın olmazdı. Hepimiz öyle kanıtlar istiyoruz ki, beynimizin içindeki inanç formülleri, oksijene oradan hidrojene ve oradan da kalbimize güvenle bağlansın.

Tanrı’nın bizim ispatımıza hiç ihtiyacı yoktu ama kendisine inanıldığını, bizim tarafımızdan sevildiğini görmek istedi. Demek ki bu istek oldukça doğal ve hatta oldukça Tanrı’sal.

Haydi, artık sen de ispatlamaktan ve kanıt istemekten korkma!