Gel!

Güvenli bir yer aradığını söyledin ya,

Gel!

Kıyamet burada kopmayacak.

Gel!

Sana tarif edeyim. Öyle hayal ettiğin kadar kocaman perdeleri yok pencerelerimin, hayal ettiğin kadar büyük değil ellerim, hayal ettiğin kadar yüce değil gösterişsiz gözlerim, hayal ettiğin kadar yeni değil pileli eteklerim…

Sade, küçük, azıcık tatlı, eh biraz loş, biraz bal mumu kokulu…

Olsun! Kıyametten kötü değil ki…

Saklanacaksın sessizce. İşin bitince, kıyamet dinince gidersin keyifle. Bak aşure de ekledim menüme, baklagillerden protein ve vitamin zengini olacağız ikimizde. Başkalarının sığınağında kuru ekmek ile terbiye olacaksın da ne olacak? Ben seni aşk ile meşk ile sevda ile sefa ile hoş seda ile terbiye edeceğim.

Sonra bir sürü 3 boyutlu film aldım ikimize, gözlükleri de lens yaptım, gözlerinin üzerinde bir yük taşımayasın diye…

Akşam vakti olunca, sokak lambalarının artık ışıtamadığı karanlığı göstereceğim ellerimle sana, gündüz olunca yine saklanacaksın. Gündüzü görmeni istemiyorum, toz duman birbirine karışacak biliyorum. Şimdi canın sıkılır, için kıyılır, boşver. Biz son ses Sezen dinleriz, o ölmez zaten Dünya ölse de… Sigaranın dumanına sararız kıyameti ve bin bir alameti…

İstemezsen, lunapark kurarım minik sığınağımıza, en sevdiğin oyuncak balerin miydi? Tamam balerin inşaasını başlatıyorum bak şimdi. Emniyet kemerin ben olacağım, sen rahatına bak. Düşmeyecek ellerin ellerimden. Vallaha ikna etmek için söylemiyorum ya da yazmış olayım diye yazmıyorum, istediğimden, sana bir lokma daha geldiğimden söylüyorum, yaz gibi değil, güz gibi şen kalbim, nokta arıyorsan koymayacağım, bak zaten yerleri de birbirine karıştı, haydi söyle geliyor musun?

Son kez soruyorum, sığınağım için seni kandıracağım süre doldu. Tanrı’nın bana bir şans daha vermesini beklemiyorum, onun defalarca söylediği “bırak çocuğum, olmaz ondan aşkına hayran” ikazlarının doğruluğuna inanacağım. Son kez soruyorum, sığınağıma, kalbime, yüreğime, gönlüme gelecek misin? Gelmezsen, bırakacağım, kıyamet senin de içinde bulunduğun Dünya’da kopsun…