Şu 30 yıllık ömrümde kaç tane bahar, kaç tane yaz görmüş gözlerim. Hepsinde hissettiğim mutluluğu topluyorum, karesini alıyorum ama seninle girdiğim baharların bir tanesinde bile yaşadığım mutluluğa erişemiyorum. !

“Ne cenneti merak ediyorum ne de cehennemi. Çünkü annemi gülerken de gördüm ağlarken de…” demiş Özdemir Asaf. Katılıyorum ve bu cümleyi ben de sana doğru yuvarlıyorum. Senin bana sunulduğun zamandan bu yana, cennetin de cehennemin de maddi karşılığını görüyorum. Azıcık vakit gülüşünün içinde kalmak, onu izlemek, bana kollarını sarışını hissetmek, saçlarının rengine dokunmak, kokunda bir küple kaybolmak, parmaklarını ellerimin içinde bulmak, beraber uyurken nefesinin içime doluşuna tanık olmak beni resmen Cennet’te asılı bırakıyor.

Merak etmiyorum o yüzden, cennetin nasıl bir yer olduğunu. Bahsedilen çağlayan sular kalbimden akıyor, değirmenler dönüyor, yeşillikler nabzımı besliyor. İçerimde derin derin fotosentez yapılıyor. Dünya’nın türlü güzellikleri ile cennet seninle yaşadığım zamanlarda beni toprağında gezdiriyor.

Kim misin sen? Bu sözcükler kime mi?

Sana KIZIM sana!…

Burnumun sızlayan direği SANA, kalbimin fosforlu kırmızı rengi SANA, yüreğimin demir sureti SANA, sözcüklerimin ilhamı SANA, betimin benzimin rengarengi SANA, içimdeki huzur SANA, kaderime razı gelişim SANA, gözlerimin ışıltısı SANA, geleceğime olan umutlu inanışım SANA, benim her içten gülüşüm SANA…

Bir tane daha yaşını geride bıraktığın bugün, kalbimin tüm sevgisi SANA…

Var olduğun, günlerime, gecelerime CENNET olduğun için tüm teşekkürlerim bugün SANA…

Her bir boyutta kutlanıyor senin doğumgünün. Bugün Mumlar yakılacak cennetten  rüyalarımıza…

Doğum günün kutlu olsun, Öykü’m…

2014, Ağustos