Merhaba!

Günlük yazmayı seviyor muyuz? Severek yazardık eskiden değil mi? Çünkü içimizdekileri yazıp bazen de gözyaşlarımızla sayfaları ıslattıktan sonra kapağını kapattığımız defterin bize nasıl iyi geldiğini bizzat hissettik. Çok özel ve kişisel bir sandıkta sakladık bu deflerleri. Belki bir iki kişiyle paylaştık yazdıklarımızı. Ben kuzenime saklardım yazdıklarımı. O yorumlardı, beğenirdi, severdi hatta bazen o da benim günlüğüme kendi hislerini yazardı. Bir özgüven verirdi o defterler bize. Şimdi nasıl günlükle aranız? Benim yok maalesef. Yani her gün kendi yaşadıklarımı anlattığım sayfalar artık yok. Olmalı mı bilmiyorum ama eksikliğini hissettiriyor bana. Bedava terapi aslında. Tüm duygularını hiç tanımadığın birine anlatmak ve orada kalacağını bilmek. İnsana iyi gelen aslında ifade etmekse neden şu anda yok günlüğümüz? Buraya ekledim ben ama genel hislerimden bahsedeceğim bir alan olarak hayal ettim. Şu anda neyiz, ne oluyoruz, nasıl geçiyoruz hayatın içinden? Birlikte miyiz? Aynı mıyız? İnsan mıyız? Hislerimiz benziyor mu birbirine?

Bakalım mı birlikte?